Medellín dende lonxe

Biblioteca España (edificio negro na esquina superior esquerda)

Medellín é unha cidade que, como a meirande parte das cidades colombianas, non é especialmente bonita, pero que está ubicada nun enclave precioso. Por este motivo, as mellores fotos que se poden sacar son aquelas nas que se ve a cidade de lonxe, coas montañas que rodean o Val de Aburrá de fondo.

Vista do Val de Aburrá, no que se sitúa a zona metropolitana de Medellín

Aínda que non sexa unha cidade moito máis bonita que Bogotá, Medellín si que conta ó seu favor con ser unha cidade moito máis organizada que a capital. Basta con pasar uns minutos aquí para comprobar que conta cun transporte público moito mellor que o de Bogotá e un tráfico menos caótico onde uns conductores respetan ós outros ademáis das sinais de tráfico e os semáforos en vermello... Medellín parece máis unha cidade europea que latinoamericana en moitos aspectos.

A Comuna 13, na ladeira das montañas

Medellín é unha cidade que conta cunha historia recente terrible marcada pola violencia e o as historias dos grandes narcotraficantes, entre os que destaca o famoso mundialmente Pablo Escobar; e esta sona da violencia dos 80 e 90 todavía lastra a esta cidade xerando prexuizos en todos aqueles que a descoñecen.

Nos últimos anos o conto cambiou moito e a cidade é moito máis segura do que a priori un se espera, pero aínda quedan zonas marcadas pola violencia, en especial a Comuna 13, onde seguen a rexistrarse tiroteos e mortes a diario. Esta situación que vive agora a comuna 13 vivíase non hai moito noutros barrios da cidade como o de Santo Domingo, que hoxe en día é completamente seguro gracias ós axeitados plans de integración das zonas desfavorecidas que se veñen executando en Medellín dende hai uns anos.

"Metrocable": Teleférico integrado co sistema de transporte de Medellín

Os plans de integración de Medellín pasan pola construcción de centros sociais e culturais nas peores zonas e os esforzos por comunicar estes barrios co centro. No barrio de Santo Domingo do que falaba antes construiron a Biblioteca España e unha liña de teleférico integrada co metro que permite chegar dende esta comuna situada nas faldas dos montes ó centro en apenas media hora e por un prezo razoable.

Centro de Medellín dende o barrio de Santo Domingo

Dende Santo Domingo as vistas da cidade son absolutamente espectaculares, pero tamén resulta impresionante a vista a ras de chan, onde todo canto se ve é chabolismo onde se agolpan millerios e milleiros de persoas.

Construcción típica das zonas pobres

Barrio de Santo Domingo

Entre toda esta pobreza o que máis se pode destacar é a aqctitude da xente. Eu diría que vin moita pobreza, pero non vin moita infelicidade. Calquera de nós, acostumados a ter tódalas comodidades seríamos incapaces de sobrevivir neste entorno, pero esta xente está afeita á pobreza e á escaseza de o¡cousas tan básicas para nós coma a auga quente...

Pasear por estes barrios deprimidos é toda unha lección de vida, e unha forma diferente de ver as cousas é o mellor que me podo levar deste país.

Barrio de Santo Domingo, zona dominada polas chabolas

A inxustiza social que tanto abonda en América Latina non pode co ánimo desta xente, que seguen sempre adiante como poden loitando por un futuro que o resto do mundo nos empeñamos en negarlles. Esto non é sinxelo de amañar, pero en Medellín demóstrase que se hai vontade por avanzar, as cousas poden cambiarse. Estas comunas seguen sendo pobres, pero a súa situación é moitísimo mellor que a de hai uns anos: menos tiroteos, menos pandillas, máis servizos sociais, máis instalacións municipáis, mellor comunicación, etc.; en definitiva, máis integración e menos exclusión. Ogallá a cousa siga avanzando nesta dirección e que nos próximos anos a situación desta xente poida cambiar radicalmente.

Panorámica da liña de metrocable

Despóis de pasear polo barrio toca baixar novamente á cidade moderna e darlle voltas á experiencia vivida...