Mostra de cinema español

Cartel de presentación da mostra

O xoves pasado comezou a Mostra de cinema español en Colombia. A proxección inicial foi Flamenco, flamenco, de Carlos Saura. Non é unha película, nin un documental, só unha serie de videoclips consecutivos das grandes estrelas do flamenco.

O embaixador, o conselleiro cultural e o director da cinemateca de Madrid na cerimonia inaugral

Non hai presentación, nó nin desenlace; non hai un argumento nin unha vontade real de amosar que é o flamenco nin a súa historia e evolución. Así que lonxe de ser unha película, boa ou mala, é máis ben un programa de videos da MTV. Demasiado para min, e demasiado para moitos colombianos que se foron antes de rematar a proxección (eu calcularía que un 20% abandoaron a sala antes de rematar o filme)...Mentres a xente saía, non podía deixar de imaxinar cómo sería a estrea en Andalucía dunha película deste tipo sobre o vallenato, por exemplo.

Tomando posicións para o evento

Unha mágoa, pero na miña opinión non foi a mellor escolla para comezar unha mostra na que sí que hai un fato de boas películas que representarían mellor o que é o cinema español....

Pero coma sempre, son eu o que está equivocado, porque ó final da proxección o públic que quedaba aplaudiu con ganas... Cuestión de gustos...

O tamal, un almorzo de campións

Tamal boyacense

O tamal é un plato típico que se consme, con algunhas variacións, na meirande parte de América Latina. Un tamal consiste nunha mistura de arroz, carnes e legumes que varía moito dependendo da rexión que ven envolto en pequenos paquetes. A envoltura está feita de follas non comestibles que tamén varían moito dependendo da rexión; en Colombia, por exemplo, emprégase folla de banano, pero noutros países faise con follas de millo, aguacate, etc.

O da foto é un tamal boyacense (típico da rexión de Boyacá), que leva arroz, garbanzos, roxóns, carne de polo e de vaca, cenoria e algún que outro ingrediente máis non teño identificado.

Este foi o meu almorzo en Jenesano, unha forma inmellorable de comezar un novo día!

A batalla do Pantano de Vargas

O monumento máis grande de Colombia

Boyacá é a rexión onde se decidiu a independcia de Colombia, de feito, o propio Simón Bolívar nomeuna "cuna y taller de la libertad".

Chaira onde se librou a batalla do Pantano de Vargas

Un día coma hoxe de 1819 librouse no Pantano de Vargas unha das batallas máis decisivas da campaña iniciada por Bolívar dende Venezuela e que deu como resultado a liberación do virreintato de Nueva Granada, que comprendías as actuais Venezuela, Colombia, Panamá, Ecuador e Costa Rica, ademáis de zonas de Perú, Brasil e Guyana.

Cerro dende o que Bolívar dirixiu a batalla

A batalla do Pantano de Vargas estivo totalmente inclinada do lado español e nada facía pensar nunha derrota; porén, a última hora, coa noite prácticamente enriba, o Coronel Rondón acompañado por 14 lanceiros a cabalo iniciaron unha carga que cambiou o signo da batalla e da guerra. Un golpe de xenio e unha boa dose de sorte que serviron de agasallo a Bolívar polo seu aniversario, que fora o día anterior. Hoxe en día estes lanceiros son considerados heroes da patria e na súa honra ergueuse o monumento máis grande de Colombia.

En primeira liña de batalla

Doce días despóis da batalla do Pantano de Vargas tivo lugar a batalla definitiva, tamén en Boyacá, desta volta cunha victoria máis sinxela para o bando "patriota" liderado por Bolívar. Tras esa derradeira victoria o camiño a Bogotá quedou libre e o Imperio español perdeu para sempre o goberno sobre esta ampla rexión latinoamericana.

Jenesano

Que lindo! Por certo que sí!

 A primeira parada da excursión por Boyacá foi Jenesano, un deses pobos tan pequenos que non saen nas guías turísticas, pero que paga a pena coñecer.

Parque principal de Jenesano

O maior atractivo deste pobo é a praza central (en Colombia dise "parque principal",  porque a praza é onde se merca....), onde destacan a impoñente igrexa e a casa do concello, que están moi ben acompañadas por lindas casiñas de paredes brancas e fiestras e balcóns verdes.

Casa do concello

Jenesano é un pobo tranquilo, tan tranquilo que apenas hai movemento polas rúas... Nós chegamos ás 7:15 da tarde e xa non quedaba un alma, ata que comezou a festa...

Casiña no parque principal

Deu a casualdade de que o día que pasamos en Jenesano tocaba unha orquesta (de tres persoas) nun dos bares do pobo, así que houbo festa rachada para a multitude (unhas 50 persoas) que se achegaron a desfrutar do evento. Xuraría que esta verbena foi a maior festa de todo o ano por detrás das festas patronais... As rapazas do grupo desfrutaron especialmente xa que os jenesanos non deixaron pasar a oportunidade de sacalas a bailar tantas veces como puideron. Todo un espectáculo.

Monumento en honra dos muiscas

Na praza do pobo tamén se atopa un monumento de dubidoso gusto en honra da cultura muisca, que eran os poboadores da rexión central de Colombia cando chegaron os españois. Básicamente, pódese dicir que eran eses ós que lle roubaron o ouro a cambio de espellos... Os creadores da lenda de "El Dorado".

Parella de muiscas

Nun cartel situado ó lado do monumento fachendéase de que é o máis bonito de toda Colombia e que pronto será considerado unha das marabillas da humanidade... Ó colombianos gústalles esaxerar un pouco...

O monumento en detalle

Jenesano non é máis que unha fermosa praza principal e catro rúas con moito encanto, pero eses contados atractivos foron suficientes para deixarme coa boca aberta. Colombia rural de auténtica, sitios que de verdade paga a pena visitar.

Parece que as muiscas xa coñecían a silicona...

Uns cocodrilos moi inquietantes forman parte do monumento

Estela muisca

Paisano jenesano

Rúa de Jenesano

A igrexa dende lonxe

Outra rúa

Camiño do cemiterio

Casa jenesana

O río que atravesa Jenesano. Ollo cos desaugues, que verquen directamente no río

A misa é o acontecemento e punto de encontro semanal

Autobús escolar

Inspiración Tropicana, todo un acontecemento!

Vista interior da igrexa

Orixinal decoración no teito da igrexa

Unha curiosidade: cada elemento da igrexa ten unha placa co nome do doante

Casa da cultura de Jenesano

Lembrando Galicia

Unha paisaxe galega no corazón de Colombia

Vacas, galiñas e arcolitos... Galicia? Non, Boyacá, un departamento colombiano que queda a tiro de pedra de Bogotá polo que estiven viaxando durante esta fin de semana. Un pouco de morriña e coñecer un pouco da colombia rural máis auténtica era xusto o que necesitaba despois dun tempo sen sair da cidade... Nos próximos días irei publicando algunhas fotiños destes lugares que tanto me lembraron á miña terra.

14 de xullo, día de Francia

Monsieur, con Ferrero Rocher nos ha conquistado...

14 de xullo: día da festa nacional francesa, evento na casa do embaixador. Pensando que non me deixarían entrar coa miña cámara optei por non levala, así que só me quedou esta foto prestada tomada cun teléfono móvil para testemuñar que estiven alí.

Un pouco de viño, un pouco de paté, algúns doces e licores típicos servidos por uns camareiros de primeira categoría e listo, polo demáis, unha festa coma outra calquera con música "main stream" e xente bébeda, eso sí todos moi elegantes (ou horteras, depende de como se mire). Botei en falta un camareiro cunha desas pirámides inagotables de Ferrero Rocher como as dos anuncios, que decepción!

Pero voltando o principio... non levei a miña cámara, que erro tan grave!, porque non hai palabras para describir a prea que levaba a dona do embaixador... Como me gustaría poder ter unha foto ou, mellor aínda, un video cos seus momentos estelares!...

Sinto ser eu quen vos teña que informar do que sucede nestas festas despóis de qe so do Hola tomen as súas fotos, pero debedes saber que os "importantes" tamén beben; e como beben!

Unha foto cun "coleguita"

Alguén dixo que hai que ter amigos ata no inferno (neste caso no Goberno...). Amigo, amigo... non, podemos deixalo en "coleguita", pero aí queda o testemuño...

O meu concerto favorito de Rock al parque 2012

"¿Que quiénes somos?, ¿de dónde venimos?, ¿a dónde vamos?..... si se acaba el vino..... SOMOS SINIESTROOOOOO TOTAAAAAAAAL, SINIESTROOOOOOO TOTAAAAAAL" (a partir do minuto 3).

Que ben o pasei no Rock al parque cantando e saltando con Sinietro Total!... Podo asegurar que nunca pensei que vería nesta cidade a esta banda, así que cando confirmaron a súa presenza no festival aledeime arreo.

Sorpendeume moitísimo a cantidade de xente que houbo no concerto comparado con outras bandas que tocaron no mesmo esceario, pero sorprendeume máis aínda a cantidade de xente que cantaba as súas cancións!

O concerto foi espectacular e o público pasouno en grande saltando e berrando coma tolos. O video é un bo exemplo do ben que o pasaron os colombianos (e algún que outro galego) con grandes éxitos como Bailaré sobre tu tumba ou Somos Siniestro Total.

Rock al parque 2012

A miña primeira visión do Rock al parque 2012

Entre o 30 de xuño e o 2 de xullo celebrouse en Bogotá a edición 2012 de Rock al parque, 3 días de música con entrada gratuita nos que se xuntan milleiros e milleiros de persoas para desfrutar do festival máis grande de Latinoamérica.

Blonde Redhead, un auténtico coñazo

O certo é que Rock al parque non é só rock, tamén hai pop, reggae e outros estilos, algúns deles inclasificables (Los pirañas son o mellor exemplo de música inclasificable). Polos 3 escearios do Parque de Bolívar pasaron bandas para case tódolos gustos...

Esceario principal ateigado de xente

As grandes estrelas desta edición foron Charly García, un ídolo arxentino que xa ronda os mil anos e do que descoñecía completamente a súa exisencia ata que consultei o programa do festival, a pesares de que é unha lenda viva do rock (ou eso parece); e NOFX, unha banda desas de toda a vida pero que nunca seguín de preto.

Sistema Solar, uns colombianos moi divertidos

Pero eu non me me quedei a ver a ningún destes cabezas de cartel... A gran atracción para min era outra, pero ata mañá non penso desvelar a incógnita...

Orgullo gay en Bogotá

Batman e Robin, uns clásicos

O domingo celebrouse a marcha do orgullo gay (e lesbiana, transexual, etc.) en Bogotá. Colombia segue a ser un país no que queda moito por facer e reivindicar en materia de igualdade de dereitos e de trato, así que manifestarse aquí ten doble mérito xa que nesta sociedade tan machista os homosexuais seguen a verse coma enfermos, dexenerados e todos eses adxectivos que xa coñecedes. Enfermos non, pero horteras... Sinceramente, non creo que haxa moitas cousas máis horteras que un desfile gay, pero paga a pena pasarse un rato a apoiar e a curiosear tamén, por suposto.

A carroza máis elaborada de todas

O certo é que o desfile é un pouco amateur e as carrozas non eran máis que camións con equipo de son, globos, fulanos en gallumbos e transexuais vestidas de Norma Duval. A carroza que máis me gustoufoi o tanque gay porque se vía que polo menos lle botaran un pouco de imaxinación. Pola contra, a carroza de Master Venus (un grupo local) nunca debeu sair da casa, polo menos non con micrófono e altofalantes... Menuda dor de cabeza!

Norma Duval

As amigas de Batman e Robin

Master Venus... con dúas cancións poden reventarvos os tímpanos!

Globos, fulanos en gallumbos e camións

Máis gallumbos

 

Quería ser unha princesa, pero acabou sendo un chourizo embutido

Algunha que outra pluma

Máis carne...

Bolsas de agua, otro formato típicamente colombiano

Hai uns días amosábavos o formato de ron en brick. Hoxe quero presentarvos un formato que non é menos curioso que o anterior... Auga en bolsa de plástico. Curioso, non si?